Μπλε καρέκλα

Άφησα το βλέμμα μου
να περιπλανηθεί απόψε,
που το φεγγάρι
είναι λευκό ακόμα
και χαρίζει ταπεινό
το ημίφως του,

και το μόνο που
αντίκρισα ν’ αξίζει
ήταν μια φτηνή καρέκλα,
σιδερένια με μπλε
μαξιλάρι, πολύ κακόγουστη.

Ο νους μου ακούμπησε
για λίγο πάνω σου
και η σκέψη μου
έκανε φτερά.

Για κάποιον σε πέρασα
για μια φωτιά που
απαιτεί..

Ήσουν, όμως μια
φτηνή μπλε καρέκλα,
όπως φτηνός ήταν κι
αυτός που έψαχνα.

Χαράμισα έτσι μια
στιγμή να την κοιτάω,
καθώς την προσπέρασα
προσπερνώντας το τίποτα..

Και καθώς πέρασα
δίπλα της την χάιδεψα

στη ράχη.

Και φεύγοντας
ξαναγύρισα σε σένα
το βλέμμα μου.

Το ήξερα, τούτο
όμως ήταν που
το ασυνείδητο,
για ακόμη μια φορά,
πολύ πιο έντονο…

Έτσι ήταν όλοι εκεί,
ήμουν μόνος.