Μικρά κόκκινα μάτια

Ξάπλωσα για σένα σε ένα πουπουλένιο πάπλωμα
έτσι, απλά για να χαζέψω τις
φωτιές που πετάγονται από τα μάτια σου..


μικρές σαν τα λεπτά σου δάχτυλα,
μεγαλειώδεις σαν το δυνατό σου κράτημα,
έτσι όπως με μεγαλώνεις, τα λόγια που
κάθε τόσο βγαίνουν από αυτά τα γλυκά
χείλη που τόσες φορές έχουν πλησιάσει τα
δικά μου...


χωρίς αναστολές, έτσι, σαρκα που αψιφά
τα όμορφα συναισθήματα, σαν χοντρές σταγόνες
βροχής που με φόρα γκρεμίζονται από του ήλιου
τον οίκο, με γκρεμίζεις...


και γκρεμίζεσαι και συ
χωρίς να το γνωρίζεις..

Φόβος κυριεύει τα φλογισμένα σου όνειρα
και με καλείς να τα προστατέψω, όσο
καλύτερα μπορώ, να φυλάξω την ψυχή σου
σε δύο μικρά, γαλανοπά φτερά..