Βλάκωση

Όταν η ποίηση σιωπά,
τότε να ξέρεις, η ψυχή
σου κενή είναι. Όταν σε
δυό γραμμές μιλιάς φτωχή
μένει η σκέψη σου, τότε να
γνωρίζεις ότι οι προσπάθειες
τους έχουν πετύχει να σε
βλακώσουν.

Στα σκοτεινά δρομάκια του
Συντάγματος προσπαθεί αυτή
η μούσα να εκτονωθεί, προσπαθεί
η φωτιά της να κρατηθεί
ζωντανή. Και αυτή η φωτιά.
ξέρεις, δεν ανάβει με σπίρτα και
με κούτσουρα, το αντίθετο,

ανάβει με δάκρυα. Δάκρυα της
ψυχής, δάκρυα του κορμιού σου,
δάκρυα του κρεμασμένου σου εγώ.
Φόβος κυλά στις φλέβες σου, γιατί κενό
το μυαλό σου από τις αξίες της
πορεύεται σαν ακούσιο κινούμενο
όργανο. Ναι, είσαι διανοητικά παράλυτος,
και δεν πρόκειται ποτέ σου να
το καταλάβεις.